اشعیا پس از توصیف راه‌های نجات و رستگاری اسرائیل توسط خدا، از شیوۀ پاسخ اسرائیل به خدا انتقاد می‌کند. او می‌نویسد: "اما ایشان عاصی شده، روح قدوس او را محزون ساختند، پس برگشته، دشمن ایشان شد و او خود با ایشان جنگ نمود" (اشعیا ۶۳: ۱۰).
اشعیا نام روح‌القدس را احتمالا برای تاکید بر اینکه قدوسیت خدا همان عاملی بود که باعث شد او به ضد گناهان قوم بایستد، دربارۀ خود خدا استفاده کرد. این مورد، شبیه محزون کردن روح‌القدس است که پولس در افسسیان ۴: ۳۰ علیه آن هشدار داد. و در پاسخ، خدا با جنگ علیه قوم خود ایشان را مجازات کرد. گوش کنید اشعیا چطور در اشعیا ۶۳: ۱۱-۱۴ در ادامه می‌گوید: "اما قوم او ایام قدیم را به یاد آوردند، یعنی ایام موسی را، کجاست آن که ایشان را... از میان دریا عبور داد؟... آن که روح قدوس خود را در میان ایشان نهاد، و بازوی شکوهمندش را به دست راست موسی به حرکت درآورد؟ که آب‌ها را پیش روی ایشان شکافت تا آوازه‌ای جاودانی برای خویشتن کسب کند، و ایشان را از ژرفاها عبور داد؟... روح خداوند ایشان را استراحت بخشید. آری، تو این چنین قوم خود را رهبری کردی، تا نامی شکوهمند برای خود کسب کنی" (اشعیا ۶۳: ۱۱-۱۴).
اشعیا به معجزاتی اشاره کرد که خدا در زمان نجات اسرائیل از مصر انجام داد. آن معجزات شامل شکافتن دریای سرخ، عبور بی‌تلفات اسرائیلیان از دریا، و غرق شدن ارتش فرعون در آن بود. این معجزات در کتاب خروج باب‌های ۱۴ و ۱۵ نیز ثبت شده‌اند. در خروج ۱۵: ۳-۶ موسی نوشت: "خداوند جنگاور است؛ نام او یهوه است. ارابه‌ها و سپاه فرعون را به دریا فرو افکند... دست راست تو، ای خداوند، در قوت جلیل گشت. دست راست تو، ای خداوند، دشمن را در هم شکست (خروج ۱۵: ۳-۶). در اینجا واضح است که خودِ خداوند این کارها را انجام داده است. بنابراین، وقتی که اشعیا در باب ۶۳ انجام آنها را به «روح قدوس» خدا و به «روح خداوند» نسبت می‌دهد، قصد او این بوده که مخاطبین اولیه اینها را به عنوان نام‌هایی برای خود خدا درک کنند.
#نداگر
